Günümüzde eğitim denildiğinde akla sadece okulların, dershanelerin ve medreselerin gelmesi, eğitim anlayışının dar çerçeveler içine sıkıştırılması demektir.
Halbuki eğitim ve öğretimde ilk öğretmen ve ilk öğreten anne/babadır.
Çocuklarımız ilk olarak evdeki eğitim sistemiyle karşı karşıya kalmaktadır.
Geleceğe doğru adım atan gençlerin evde alacakları ilk eğitim, onların ileride nasıl bir insan olacağını belirlemektedir.
Çocuklarımız ilk olarak “anaokul ve ilkokul” değil de “anne okulu ve baba okulu” eğitimini almalıdırlar.
Onlar için “ilkokul” adına yaptığımız hazırlığın daha fazlasını evde ki “ilk eğitimleri” için yapmalıyız.
Verilecek ilk eğitimin temeli, onu kötü arkadaşlarından korumaktır.
Ona zarar verecek, ahlakını zedeleyecek ve kötü yollara düşmesine vesile olacak arkadaşlarına karşı etrafında kalkan olmaktır.
Bu kalkan olmadan hayatına devam eden çocuklar, bir süre sonra kötü olan arkadaş grubunun sürüklediği yoldan giderek onların kurbanı olmaktadır.
Çocuklarımızın kötü yollara düşmemesi, ahlakının zedelenmemesi ve iyi bir insan olabilmesi için eğitime onları kötü arkadaşlarından koruyarak başlamamız gerekmektedir.
Evdeki eğitim sisteminde çocuğumuza ne kadar kaliteli bir eğitim verirsek verelim arkadaş ortamına müdahale etmiyorsak, verdiğimiz eğitim arkadaşlarının ona kötü örnek olmasıyla önemini yitirecektir.
Kötü arkadaş, kötü yola giden kapının anahtarıdır.
O anahtarı çocuklarımızın eline teslim ederek onların kötü yola girmesine vesile olmayalım.
